Θερινή κατοικία στον Κάμπο

Η θερινή κατοικία στον Κάμπο της Αντιπάρου αποτελείται από ένα συγκρότημα έξι αυτόνομων ξενώνων που συμπληρώνονται από ένα κεντρικό κτήριο.

Η κατοικία βρίσκεται σε πλαγιά με ομαλή κλίση και δυτικό προσανατολισμό και θέα προς τη θάλασσα στο βάθος. Η επιμήκης ανάπτυξή της αποτελείται από ισόγειους κτηριακούς όγκους με ομαλές υψομετρικές διαφορές μεταξύ τους, καθώς ακολουθούν το ανάγλυφο του εδάφους.

Πυρήνα του σχεδιασμού αλλά και της ζωής της κατοικίας αποτελεί το κεντρικό κτήριο, που συγκεντρώνει τις κοινόχρηστες δραστηριότητες. Σε αυτό η κατοίκηση επεκτείνεται από τα μεγάλα ανοίγματα του καθιστικού, της τραπεζαρίας και της κουζίνας, στον υπαίθριο χώρο της αυλής, που διαμορφώνεται στη σκιά μιας μεγάλης φυτεμένης πέργκολας, που εξασφαλίζει ένα ευχάριστο θερινό μικροκλίμα. Κεντρικά στην αυλή βρίσκεται ένας ασκεπής τετράγωνος χώρος φύτευσης, που σε συνδυασμό με την πέργκολα, παραπέμπουν στην αρχιτεκτονική μορφή του αιθρίου.

Συνδετικό στοιχείο των παραπάνω αυτόνομων κτηριακών όγκων αποτελεί ο περιβάλλοντας χώρος και η πισίνα μήκους 30 μέτρων που πρωταγωνιστεί σε αυτόν. Στο δυτικό άκρο της πισίνας δημιουργείται ένας δεύτερος πόλος δραστηριοτήτων με την χωροθέτηση ενός pool bar, στο ρηχό τμήμα της.

Κεντρικό κτήριο, αυλή και πισίνα συγκεντρώνουν ως πρόγραμμα και μορφολογικά την διασπασμένη στο τοπίο διάταξη των ξενώνων. Παρακινούν τον επισκέπτη στην υπαίθρια κατοίκηση του κυκλαδίτικου καλοκαιριού.

Υπάρχουν δύο ρυθμοί κίνησης. Ο πρώτος, στην κύρια όψη του συγκροτήματος, αφορά την χαλαρή κίνηση των ενοίκων και την αδιαμεσολάβητη σχέση τους με τη θέα. Ο δεύτερος αφορά την σύντομη κίνηση. Κατά μήκος της πίσω πλευράς, αναπτύσσεται μία γραμμική διαδρομή με ράμπες, που διευκολύνει την κίνηση όλων των επισκεπτών, συμπεριλαμβανομένων ατόμων με ειδικές ανάγκες. Ταυτόχρονα, αυτός ο άξονας κίνησης εξυπηρετεί όλες τις βοηθητικές λειτουργίες της κατοικίας, με άμεση πρόσβαση από τους δύο χώρους στάθμευσης.

Για την σύνθεση του έργου, χρησιμοποιήθηκε το αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο του Κωνσταντίνου Δεκαβάλλα, όπως οροφές από εμφανές μπετόν, πέτρινοι τοίχοι, πέργκολες, καθώς οι δύο από τους ξενώνες είχαν σχεδιαστεί σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα το 2014.

Εφαρμόζονται οι αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής: Βορινοί τοίχοι για την προστασία από τους ανέμους, κατάλληλα ανοίγματα στους ξενώνες ώστε να επιτυγχάνεται ο δροσισμός τους με φυσικό αερισμό, πέργκολες στη δυτική πρόσοψη του συγκροτήματος και διαμόρφωση αυλών στην πίσω όψη των ξενώνων, για προστασία από τον ζεστό δυτικό ήλιο του καλοκαιριού, χωρίς να στερούνται την θέα, χάρη στα διαμπερή ανοίγματα.

Σημαντικό ρόλο στις διαμορφώσεις του περιβάλλοντα χώρου έπαιξε, πέρα από την τοπογραφία, η βλάστηση, υπάρχουσα και νέα. Υφιστάμενα σχίνα και αυτοφυή φυτά εντάχθηκαν στο σχεδιασμό, ενώ στους νέους χώρους φύτευσης χρησιμοποιήθηκαν ενδημικά είδη για την αρμονική ενσωμάτωση στο τοπίο.

Τα στοιχεία που συνθέτουν τη φυσιογνωμία του κυκλαδίτικου τοπίου, οι άνυδρες πλαγιές, οι ξερολιθιές, οι αέρηδες, ο δυνατός ήλιος του καλοκαιριού ενσωματώθηκαν στη σύνθεση αυτής της κατοικίας και στον τρόπο που φανταζόμαστε τη ζωή μέσα και γύρω από αυτήν.