Διαμέρισμα στο Πάρκο

Το διαμέρισμα, επιφάνειας 160τμ, βρίσκεται επί της οδού Μαυρομματαίων σε μία αστική αθηναϊκή πολυκατοικία του 1950 και ανήκει τυπολογικά στη μεταπολεμική περίοδο της ελληνικής αρχιτεκτονικής. 

Ζητούμενο της μελέτης ήταν η επαναφορά της χρήσης της κατοικίας, από την προηγούμενη χρήση χώρου γραφείων, αποκαθιστώντας το αρχικό αρχιτεκτονικό ύφος και λαμβάνοντας υπόψη τις σύγχρονες ανάγκες των μελλοντικών κατοίκων της. Η νέα διαρρύθμιση του διαμερίσματος περιγράφεται από 3 βασικές αρχιτεκτονικές επιλογές. Η πρώτη είναι η αντιστροφή της κάτοψης με τη μεταφορά του καθιστικού στην πρόσοψη προς το πάρκο. Η εγγύτητα του διαμερίσματος με το Πεδίον του Άρεως θεωρήθηκε πρωτεύον πλεονέκτημα. Το διαμέρισμα ανοίγεται προς τη θέα του πρασίνου, ήδη από την είσοδο, με την καθαίρεση των ενδιάμεσων τοίχων, δημιουργώντας έτσι μία σταδιακή αποκάλυψη της θέας για τον επισκέπτη που κινείται προς το καθιστικό. Η δεύτερη συνθετική επιλογή είναι η ενοποίηση καθιστικού και τραπεζαρίας και η τρίτη είναι η ενοποίηση των υφιστάμενων βοηθητικών χώρων με την κουζίνα για την χωροθέτηση μίας νέας μεγαλύτερης.

Στη θέση της τοιχοποιίας ανάμεσα σε κουζίνα και studio του νέου κατοίκου, κατασκευάστηκε ένα ελαφρύ διαχωριστικό που ενοποιεί λειτουργικά τους δύο χώρους. Η χρήση ημιδιαφανών υαλοστασίων επιτρέπει το έμμεσο ηλιακό φως να διαπεράσει στην κουζίνα, δημιουργώντας οπτική επαφή μεταξύ των χώρων, διατηρώντας ταυτόχρονα την αυτονομία τους. 

Αντίστοιχα, μεταξύ υπνοδωματίου και καθιστικού, ο προγενέστερος τοίχος του διαδρόμου αντικαταστάθηκε από το διαχωριστικό στοιχείο της διάτρητης βιβλιοθήκης, επιτρέποντας τη θέαση του πρασίνου από το υπνοδωμάτιο.

Αναδεικνύονται τα δρύινα δάπεδα, το μωσαϊκό, οι μασίφ ξύλινες ταμπλαδωτές πόρτες με ημιδιαφανείς επιφάνειες υαλοστασίων ενώ εντάσσονται νέα καμπύλα στοιχεία στον χώρο. Τόσο μέσω των υλικοτήτων όσο και μέσω του σχεδιασμού, επιδιώκεται ο αρχιτεκτονικός διάλογος μεταξύ νέων και υφιστάμενων στοιχείων, συνθέτοντας τη σύγχρονη ταυτότητα του διαμερίσματος.